අම්මා, තාත්තා ඇඹුල් කෑවම දත් හිරිවැටෙන්නේ දරුවන්ගෙයි…

තමන්ට ආදරය කරන, තමන්ව රැක බලා ගන්න, තමන්ගේ ආරක්ෂකයෝ වෙන අම්මා තාත්තා ගහ බැන ගන්නවා දකිනකොට කුඩා දරුවෙකුට දැනෙන්නේ අනාරක්ෂිත සහ අසරණ හැගීමක්. අම්මට තාත්තට හරි තමන්ට හරි අනතුරක් වෙයිද කියලා භීතියක්. කෙටියෙන්ම කීවොත් මේ දේවල් අහන දකින දරුවට හරිම අප්‍රසන්න සිතිවිල්ලක්  තමයි ඇති වෙන්නේ.

අඩදබරවලට හේතුවෙන ඇත්ත කරුණ දරුවා දන්නේ නෑ. ඉතින් අම්මා තාත්තා රණ්ඩු වෙනවා දකින දරුවාගේ හිතේ මේ ගැටුම් ඇතිවෙන්නේ තමන් නිසාය කියන වැරදි වැටහීම ඇතිවෙන්න ඉඩ තියෙනවා. මේක දරුවාට ලොකු වරදකාරී හැඟීමක් ඇති කරවලා ඒ නිසා හිතට ලැජ්ජාවකුත් ඇති කරවන්න ඉඩ තියෙනවා.

මේ වරදකාරී හැඟීමත් ලැජ්ජාවත් දරුවගේ ආත්ම අභිමානය බිඳ දාලා තමුන් වැදගැම්මකට නැති පුද්ගලයෙක් කියන දේ ඔහුගේ හිතට කාවද්දනවා. මේ දේ පසුකාලීනව ඔහුගේ සමාජයීය සම්බන්ධතාවන්ටත්, වෘත්තීය ජීවිතයටත් අහිතකර බලපෑමක් සිදුකරන්නට ඉඩ තියෙනවා.

අම්මා තාත්තා දෙන්නටම ආදරේ කරන, දෙන්නා ලගම දැවටෙන්නට ප්‍රිය කරන දරුවාට මේ ගැටළුවල නිමිත්තවත්, මව්පියන්ගේ හරි වැරැද්දවත් තේරෙන්නේ නෑ. දරුවා අහන්නේ දකින්නේ වචන හරඹයක් එහෙමත් නැත්තන් ගුටි හරඹයක් විතරයි. ගන්න පැත්තක් හිතාගන්න බැරිව, සිදුවන දේ වටහාගන්න බැරිව දරුවා විශාල මානසික පීඩනයකට පත්වෙනවා.

අම්මා තාත්තා කියන්නේ දරුවෙකුගේ  මුල්ම ආදර්ශය. දරුවා අනුගමනය කරන්නේ, අනුකරණය කරන්නේ තමන්ගේ දෙමව්පියන්ව. ඉතින් අම්මා තාත්තා ලබාදෙන ආදර්ශ නරක නම්, වැරදි නම් එයින් දරුවාට කිසිසේත්ම යහපතක් නම්වෙන්නේ නෑ. විශේෂයෙන්ම  අනාගතයේදී තමන්ගේ වෘත්තීය ජීවිතයේ දී වගේම අනෙකුත් සමාජයීය සම්බන්ධතා ගොඩනගා ගැනීමේදීත්, සන්නිවේදනය, ගැටලුවලට ප්‍රතිචාර දැක්වීම සහ විසඳීම වගේම නම්‍යශීලීභාවය කියන කාරණාවලටත් මේක අහිතකර බලපෑමක් වෙන්න පුළුවන්.

මව්පිය ගැටළුවලින් මනස පිරී තියෙන දරුවාට තමන්ගේ අධ්‍යාපන කටයුතුවලට නිරවුල්ව සිත යොමු කිරීමේ හැකියාව නැති වෙනවා. ඒ වගේම  කායික සහ මානසික සෞඛ්‍යටත් එය නරක විදියට බලපානවා. මාපිය ගැටුම්වල වක්‍ර බලපෑමක් විදියට දරුවාගේ ප්‍රතිශක්තීකරණය බිඳ වැටිලා ඔහු නිතර ලෙඩ රෝගවලට ලක්වෙන බවටත් මේ වෙද්දි කරුණු සොයාගෙන තියෙනවා.

නිවසේ පවතින ගැටළුකාරී තත්ත්වය දරුවාගේ මානසික සංවර්ධනයට සහ මානසික නිරවුල්භාවයට අහිතකර බලපෑමක් ඇති කරවන බව අපි පෙර පැවසුවා. ඒ වගේම පාසලේදී, සම වයස් කණ්ඩායම් අතර හැසිරීමේදී ලජ්ජාසහගත සහ කුලෑටි බවකට දරුවා පත් වෙන්නටත් මෙය හේතුවක් විය හැකියි.

ඒ වගේම අනෙක් අතට ප්‍රචණ්ඩකාරී හැසිරීම් රටාවකට යොමුවෙන්නත් ඉඩ තියෙනවා. තමන් නිවසේදී දකින අහන දේවල් කැපීමකින් කෙටීමකින් තොරව ඒ විදියටම ග්‍රහණය කරගැනීම මේකට හේතුවක් වෙනවා. ඊට අමතරව විශාදය, අවධානය යොමු කිරීමේ අපහසුතා වගේ තත්ත්වයනුත් දරුවාට ඇතිවෙන්න පුළුවන්. මෙම තත්ත්වය රැකියා ස්ථානය සහ විවාහය දක්වාත් ගලායෑමේ සැළකිය යුතු ඉඩක් පවතිනවා.

මව්පියන්ගේ වැරදි හැසිරීම දිගින් දිගටම දකින දරුවාට කාලයක් යද්දි ඒ දේවල් බොහොම සාමාන්‍ය දේවල් බවට පත්වෙනවා. තමන්ගේ මතයට විරුද්ධ මතයක් ගොඩ නැගෙනකොට කෝපයට පත් වීම, අතින් පයින් පහර දීමට, මර්දනයට වගේ ක්‍රියාවන්ට දරුවා පෙළඹෙන්න පුළුවන්.

කුඩා කාළයේදී අත්දකින බොහෝ දේවල් දරුවන්ගේ හිත්වල නොමැකෙන විදියට තදින් සටහන් වෙනවා. නිතර ගැටුම් ඇතිවෙන නිවසක වෙසෙන දරුවෙක් පසු කාලීනව පරපීඩක කාමුකත්වය, ගැටලුවලින් මිදී පලායෑමට උත්සහ කිරීම වැනි දෙයට පෙළඹෙන්න තියෙන ඉඩකඩ ඉහළයි. මේ තත්ත්වය නිසා සිය දිවි හානි කරගැනීමකට පවා පෙළඹෙන්නට ඉඩ තියෙනවා.

නිවැරදි සන්නිවේදන විදි මගින් තමන්ගේ හැගීම් ප්‍රකාශ කිරීමේ හැකියාවක් නොමැතිකම නිසාත් කළහකාරී ක්‍රම මේ සදහා යොදාගැනීම නිසාත් දරුවා අපහසුතාවයන්ට මුහුණ දීමට ඇති ඉඩකඩ ඉහළයි.

වයසින් වැඩෙනකොට නිවස සහ මව්පියන් ඝෝෂාකාරී කළහකාරී විදියට සළකන්න දරුවා පෙළඹෙන්න ඉඩ තියෙනවා. එහෙම උනාම නිවසට පැමිනීමට ප්‍රියනොකරන්නත් පිටස්තර පුද්ගලයන් ඇසුරට වැඩිවශයෙන් යොමු වෙන්න තියෙන ඉඩකඩ වැඩී. ඇතැම් විට මත්ද්‍රව‍ය වැනි දෙයට හුරුවීම පවා මේ තුළින් සිදුවෙන්නට පුළුවන්.